Bu lafı kimin icad ettiğini bilemiyorum ama, bizim ekonomimizi yönetenlerin yıllardır dilinden düşürmediği ve hani bayramlarda söylenen nutuklar gibi evirip çevirip tekrarladıkları bir şey var: “Vergiyi tabana yayacağız!”
Bir şeyi kırk kere söylerseniz olur derler ya, korkarım bir gün o da olacak.
Ya da bir yandan oluyor da biz farkında değiliz.
“Taban” derken neyi kastediyorlar bilemiyorum ama, bu kadar çok söylendiğine göre herhalde bu vergiler sonunda “taban”a öyle bir yayılacak ki, görenler “eh bundan daha fazla da yayılamazdı, vallahi aşk olsun..” deyip parmak ısıracaklar.
Sayın Başbakan 2002 yılında, bir yıllık acil eylem planını açıklarken bunu söylemişti. Aradan yedi yıl geçti, Başbakan Yardımcısı ve Devlet Bakanı Ali Babacan da 17 Eylül 2009 günü Orta Vadeli Programı açıkladı ve o da “vergileri tabana yayacağız” dedi.
Siz sayın okurlar, acaba hiç düşündünüz mü vergilerin yayılacağı bu memleketin tabanında kimler, tavanında kimler vardır?
Örneğin yoksulluk sınırı altında kalanlar tabanda mıdır tavanda mıdır?
On milyon dolayındaki işsiz tabanda mıdır tavanda mıdır?
Sekiz milyon emekli tabanda mıdır tavanda mıdır?
Şu kadar esnaf, bu kadar memur tabanda mıdır tavanda mıdır?
Kendinizi “tavanda” hissediyorsanız mesele yok hayır biz her zaman tabandaydık bundan sonra da kolay kolay tabandan tavana doğru yükselemeyiz diyorsanız, bilin ki ufuktaki yeni vergiler şöyle bir on beş yıl kadar süreyle size doğru “yayılacaktır”.
* * *
Tabana yayılacak şeyler arasında vergi kadar sıkça dile getirilen bir kavram daha var. o da “refah”tır.
Refahın da tabana yayılacağı söylenir.
Refahı tabana yaymaktan bahsedenler, “taban” sözünü, açıkça yukarıda sıraladığımız dar gelirlileri kastederek kullanmaktadırlar.
Biraz düşünürsek, “taban” sözünün gerçekten de bu anlamı taşıdığı kolayca anlaşılır. Çünkü refah artışına ihtiyacı olan, kendisine refah getirilmesi gerekenler hali vakti yerinde olan toplumun üst gelir grupları değil, ancak ülkedeki dar gelirlilerdir. Çünkü taban, dar olan üst gelir grubu değil, geniş olan alt gelir grubudur.
Demek ki ülkede birbirleri ile ters iki ayrı politika vardır:
Vergiyi tabana yaymak isteyenler ve refahı tabana yaymak isteyenler.
Bize göre refahın tabana yayılmadığı bir ekonomide verginin de tabana yayılma şansı yoktur.
Çünkü refahı olmayan tabanın vergi ödeyebilecek gücü olmaz.
Peki o zaman “vergiyi tabana yaymak” sözünü kullanmanın “açılımı” ne olabilir?